Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Chociaż nadal nie wiadomo, kiedy Państwowa Komisja Wyborcza ogłosi oficjalne wyniki niedzielnych wyborów samorządowych, to z informacji przekazywanych przez komisje wyborcze można już dowiedzieć się o niektórych ważnych rozstrzygnięciach wyborców. W Olsztynie do takich wiadomości niewątpliwie należy ta, że będzie druga tura wyborów prezydenta miasta, i że zmierzą się w niej Czesław Jerzy Małkowski i Piotr Grzymowicz. Z niemal stuprocentową wręcz pewnością można też mówić, że znany jest już skład nowej Rady Miasta Olsztyna.

Spośród 8 komitetów wystawiających kandydatów do Rady Miasta Olsztyna o większym lub mniejszym sukcesie może mówić aż sześć komitetów. Bowiem aż sześć komitetów wyborczych reprezentować będą członkowie nowej rady.

Największą liczę swoich kandydatów do nowej rady, podobnie jak w poprzedniej kadencji, wprowadziła Platforma Obywatelska. W ławach sali sesyjnej Urzędu Miasta zasiądzie 8. członków tej partii. To dwa mandaty mniej niż w kadencji 2010-2014. Tylko jeden z nowych radnych reprezentujących PO w zakończonej kadencji nie zasiadał dotychczas w Radzie Miasta. To Tomasz Głażewski, którego zapewne mieszkańcy Olsztyna pamiętają sprzed kilku lat, jako zastępcę prezydenta Olsztyna i komisarza Olsztyna. Poza nim mandaty radnych zdobyli wyłącznie członkowie PO z co najmniej czteroletnim stażem na stanowiskach olsztyńskich radnych: Jan Tandyrak, Robert Szewczyk, Joanna Misiewicz, Ewa Zakrzewska, Łukasz Łukaszewski, Marcin Kuchciński i Halina Ciunel.

Drugą siłą w nowej Radzie Miasta Olsztyna będzie klub radnych Prawa i Sprawiedliwości. Będzie on dysponował siedmioma mandatami, przy trzech mandatach w poprzedniej kadencji. Do rady dostali się Dariusz Rudnik, Grzegorz Smoliński, Leszek Araszkiewicz i Elżbieta Wirska, radni w kadencji 2010-2014, Ewa Piotrkowska (radna w poprzedniej kadencji) oraz nowe twarze na samorządowej scenie: Krzysztof Nowacki i Jarosław Babalski. Komitety wyborcze największych adwersarzy w tegorocznych wyborach samorządowych w Olsztynie - Czesława Jerzego Małkowskiego i Piotra Grzymowicza w walce o mandaty radnych zanotowały remis. Oba komitety zdobyły po cztery mandaty. KWW Czesława Jerzego Małkowskiego wprowadził do rady trójkę dotychczasowych radnych: Czesława Jerzego Małkowskiego, Monikę Rogińską-Stanulewicz oraz Krystynę Flis. Skład klubu uzupełnia jeszcze nowa osoba w radzie - Nelly Antosz.

Mandaty radnych z list Komitetu Wyborczego Wyborców Piotra Grzymowicza zdobyli: Piotr Grzymowicz, Zbigniew Dąbkowski, Mirosław Gornowicz oraz Agnieszka Jabłońska. Trzej pierwsi panowie to doświadczeni samorządowcy, natomiast Agnieszka Jabłońska będzie nowicjuszką w radzie.

Dodać jeszcze można, że grupa związana z Piotrem Grzymowiczem, w poprzedniej kadencji rady występująca jako klub radnych „Ponad Podziałami” zachowała swój stan posiadania: klub był i będzie czteroosobowy, chociaż w nieco zmienionym składzie personalnym, natomiast klub Czesława Jerzego Małkowskiego „Demokratyczny Olsztyn” stracił jeden mandat. W poprzedniej kadencji klub Małkowskiego liczył 5. radnych. To dość niespodziewana sytuacja, kiedy popularność lidera listy wyborczej nie przełożyła się na głosy oddane przez wyborców na popierających jego osobę kandydatów.

Straciła też lewica, która do tej pory w Radzie Miasta Olsztyna dysponowała dwoma mandatami (Krzysztof Kacprzycki i Stanisław Szatkowski). Nie dość, że do Rady Miasta nie wszedł lider lewicowej listy Andrzej Ryński, to jeszcze w tej kadencji lewica będzie dysponowała mniejszą o 50% niż do tej pory siłą głosów. Jedyny mandat z listy KWW Andrzeja Ryńskiego zdobył Krzysztof Kacprzycki, w poprzedniej kadencji również olsztyński radny.

No i na koniec swoista „wisienka na torcie”. O ile mnie pamięć nie myli, po raz pierwszy w historii olsztyńskiej samorządności w Radzie Miasta Olsztyna zasiądzie przedstawiciel Polskiego Stronnictwa Ludowego. Jedyny i pierwszy zarazem mandat radnego z list tego komitetu zdobyła Maja Antosik.

W mojej ocenie sytuacja „polityczna” w nowej olsztyńskiej Radzie Miasta będzie trudna. Na spokojne rządzenie miastem pozwala sytuacja, gdy prezydent ma za sobą większość w radzie. Inaczej mówiąc, potrzebne jest porozumienie się nowego prezydenta z co najmniej 13. radnymi. Do tej pory taką większościową koalicję stanowiły kluby PO i Ponad Podziałami. Po nowym rozdaniu mandatów tylko porozumienie Platformy Obywatelskiej z Prawem i Sprawiedliwością dawałoby taką stabilną większościową koalicję. Ale wystarczy włączyć pierwszy lepszy telewizyjny kanał informacyjny, by wiedzieć, że porozumienie tych partii, przynajmniej w najbliższym czasie, możliwe nie jest. Trudno też wyobrazić sobie koalicję PiS z klubem Czesława Jerzego Małkowskiego, szczególnie po tym, jak na kilka dni przed wyborami posłanka Iwona Arent zaapelowała do olsztynianek, by nie głosowały nie Małkowskiego. Na dodatek porozumienie się klubu Czesława Jerzego Małkowskiego z PiS-em dawałoby tylko 11 mandatów, więc chociażby z tego względu takie porozumienie trzeba wykluczyć.

Przy obecnym stanie osobowym Rady Miasta dużą rolę w tworzeniu większościowej koalicji mogą odegrać radni niezależni (Krzysztof Kacprzycki i Maja Antosik), bo przynajmniej z matematycznego punktu widzenia możliwa jest koalicja z ich udziałem. Zakładając teoretycznie, że nowy prezydent porozumie się z Platformą Obywatelską, ale zarówno Czesław Jerzy Małkowski, jak i Piotr Grzymowicz w koalicji z Platformą Obywatelską dysponowaliby zaledwie 12 mandatami. W takiej sytuacji głos radnych niezależnych mógłby mieć duże znaczenie. Czy jednak Platforma Obywatelska chciałaby być koalicjantem Czesława Jerzego Małkowskiego? Wydaje się to mało prawdopodobne, szczególnie po wydarzeniach z 2008 roku, gdy Platforma Obywatelska taką koalicję zerwała i doprowadziła do usunięcia Małkowskiego z prezydenckiego fotela.

Z moich obserwacji wynika, że większe szanse na stworzenie sprawnej koalicji we władzach miasta miałby Piotr Grzymowicz, który przez ostatnie cztery lata współrządził Olsztynem z Platformą Obywatelską, a od czasu gdy Jerzy Szmit - szef PiS w okręgu olsztyńskim był jego zastępcą, nie minęło zbyt wiele lat. Potem drogi obu panów nieco się rozeszły, ale wydaje się, że byliby w stanie znowu usiąść przy jednym stoliku i porozumieć się. Tym bardziej, że Prawo i Sprawiedliwość po znaczącym sukcesie w niedzielnych wyborach (wzrost liczby mandatów w radzie miasta z 3 do 7) zapewne chciałoby mieć większy niż do tej pory wpływ na losy Olsztyna i jego mieszkańców.

Dlaczego tyle czasu poświęcam sprawom ułożenia przyszłej władzy w Olsztynie? Bo sytuacja prezydenta, który nie ma poparcia większości radnych nie jest godna pozazdroszczenia. W pamięci mam jeszcze sytuację sprzed mniej więcej pięciu lat, gdy Piotr Grzymowicz jako prezydent Olsztyna nie dysponował poparciem większości miejskich radnych, a Platforma Obywatelska znajdowała się w opozycji. Wtedy przeprowadzenie przez prezydenta nawet najrozsądniejszych z punktu widzenia zewnętrznego obserwatora projektów było bardzo trudne, a nasi samorządowcy trwonili czas na jałowe dyskusje, kontestowanie poczynań drugiej strony, a nawet spory sądowe. Sprawy ruszyły do przodu dopiero po wyborach z 2009 roku i zawarciu porozumienia o współpracy pomiędzy prezydenckim klubem radnych „Ponad Podziałami” i Platformą Obywatelską. Piszę o tym m.in. dlatego, by zwrócić uwagę, że stawiając krzyżyk na karcie do głosowania często kierujemy się uczuciami, a czasami przydałoby się użyć również rozumu.

******

Radni Rady Miasta Kadencji 2015-2019

KW Platforma Obywatelska RP

Jan Tandyrak
Robert Szewczyk
Joanna Misiewicz
Ewa Zakrzewska
Łukasz Łukaszewski
Marcin Kuchciński
Halina Ciunel
Tomasz Głażewski

KW Prawo i Sprawiedliwość

Dariusz Rudnik
Grzegorz Smoliński
Ewa Piotrkowska
Jarosław Babalski
Leszek Araszkiewicz
Krzysztof Nowacki
Elżbieta Wirska

KWW Czesława Jerzego Małkowskiego

Czesław Małkowski
Krystyna Flis
Nelly Antosz
Monika Rogińska-Stanulewicz

KWW Piotra Grzymowicza

Piotr Grzymowicz
Zbigniew Dąbkowski
Agnieszka Jabłońska
Mirosław Gornowicz

KWW Andrzej Ryński

Krzysztof Kacprzycki

Komitet Wyborczy PSL

Maja Antosik

*******

PS. W poprzedniej wersji artykułu popełniłem kardynalny błąd matematyczny, który miał wpływ na niektóre wnioski wypływające z wyników wyborów. Zainteresowanych bardzo przepraszam.