(fot. UM Olsztyn)
Od 1 marca rusza w Olsztynie punkt pomocy osobom starszym w rozliczeniach podatkowych za 2016 rok. Wolontariusze seniorzy, wesprą swoich rówieśników doświadczeniem.
Jest kilka możliwości rozliczenia się z fiskusem. Coraz popularniejsze staje się składanie deklaracji przez Internet. Nadal nie brakuje jednak olsztynian wybierających tradycyjną formę, szczególnie wśród osób starszych. W tym roku również mogą liczyć na wsparcie.
- Podczas pierwszej edycji w 2016 r. z pomocy skorzystało ok. 100 osób - mówi Elżbieta Stachurska z Wydziału Polityki Społecznej i Organizacji Pozarządowych.
- W związku z dużym zainteresowaniem wspólnie z Radą Olsztyńskich Seniorów postanowiliśmy kontynuować akcję również w tym roku. W rozliczeniach podatkowych pomagać będą wolontariuszki seniorki. Z bezpłatnych pomocy można skorzystać w każdą środę od 11:00 do 13:00 począwszy od 1 marca do 26 kwietnia. Punkt konsultacyjny zlokalizowany będzie w holu budynku Urzędu Miasta przy ul. Knosały 3/5.
- Nie obowiązują wcześniejsze zapisy - dodaje Stachurska.
- Wystarczy przyjść podczas jednego z wyznaczonych dyżurów z dokumentem rozliczenia podatkowego. Niezbędne do wypełnienia formularze senior otrzyma na miejscu. W punkcie pomocy osoby starsze nie tylko rozliczą PIT, otrzymają również informacje o możliwości i sposobie przekazania 1 proc. podatku na organizacje pozarządowe.
******
Feliks Nowowiejski urodził się 7 lutego 1877 roku w Barczewie. Rodzice bardzo dbali o wychowanie patriotyczne i religijne swoich jedenaściorga dzieci. Matka, Katarzyna, lubiła śpiewać, znała polskie pieśni, które przyszły kompozytor wykorzystał po latach w swojej twórczości.
Jako kompozytor tworzył więc kantaty i pieśni patriotyczne do tekstów polskich, narodowych poetów, jak: Kochanowski, Krasiński czy Norwid. Wielkim powodzeniem cieszył się jego śpiewnik zawierający hymny poszczególnych regionów naszego kraju. Ponadto skomponował lub opracował wiele pieśni inspirowanych muzyką ludową. W ten sposób powstały zbiory: „Śpiewnik górnośląski”, „Warmijskie pieśni ludowe” czy „Dziesięć regionalnych polskich pieśni ludowych”. Na motywach ludowych i baśniowych oparł także artysta operę „Legenda Bałtyku”. Dzieło to zdobyło popularność w wielu teatrach Europy. Przetłumaczone zostało także na język niemiecki i było wystawione w Berlinie.
W kraju uhonorowany został Państwową Nagrodą Muzyczną oraz Krzyżem Komandorskim Orderu „Polonia Restituta”. Z rąk papieża Piusa XI otrzymał godność szambelana papieskiego za utwór „Missa pro pace”, a w uznaniu za twórczość religijną otrzymał honorowe członkostwo działającego w Londynie „The Organ Music Society”.
W 1898 roku otrzymał I nagrodę stowarzyszenia „The British Musician” w konkursie kompozytorskim w Londynie za utwór „Pod sztandarem pokoju”. Marsz ten stał się bardzo popularny - orkiestry wojskowe na świecie do dziś mają go w swoim repertuarze. Dzięki tej nagrodzie młody Nowowiejski mógł odbyć półroczny kursu w berlińskim Konserwatorium Juliusza Sterna, gdzie studiował teorię muzyki, kontrapunkt, kompozycję oraz grę na organach i wiolonczeli. Po kursie przez dwa lata sprawował funkcję organisty w olsztyńskiej parafii św. Jakuba.
W 1900 roku uczestniczył w kursie z zakresu chorału gregoriańskiego i polifonii na uczelni w Ratyzbonie. W tym samym roku został przyjęty do Szkoły Mistrzów przy Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, gdzie studiował kompozycję w klasie, słynnego wówczas, Maxa Brucha, a także muzykologię i estetykę na uniwersytecie Fryderyka Wilhelma.
W 1902 roku otrzymał Nagrodę im. Giacomo Meyerbeera - Prix de Rome - za oratorium „Powrót syna marnotrawnego”. Uzyskane fundusze pozwoliły mu na odbycie dwuletniej podróży artystycznej po wielu krajach Europy, w czasie której miał okazję poznać najwybitniejszych twórców muzyki tego okresu. W tych latach Feliks Nowowiejski skomponował oratorium „Quo Vadis” na podstawie powieści Henryka Sienkiewicza, które cieszyło się powodzeniem na całym świecie.
W 1909 roku Nowowiejski osiadł w Krakowie. Pełnił tam funkcję dyrektora artystycznego Towarzystwa Muzycznego, a także działał jako dyrygent, organista-wirtuoz i pedagog. Tutaj też poznał przyszłą żonę - Elżbietę, która zrezygnowała ze swojej kariery pianistycznej, by wychowywać pięcioro dzieci i pomagać mężowi: prowadziła korespondencję, przepisywała na czysto kompozycje.
W latach pobytu w Krakowie skomponował muzykę do słynnego wiersza Marii Konopnickiej pt. „Rota”.
W 1919 roku Nowowiejski związał się na stałe z Poznaniem. Organizował koncerty symfoniczne i chóralne, występował z recitalami organowymi, uczył w Państwowym Konserwatorium w Poznaniu, gdzie prowadził klasę organów i dyrygował orkiestrą.
W roku 1920 zaangażował się w działania poprzedzające plebiscyt mający rozstrzygnąć o przyłączeniu Warmii i Mazur do wyzwolonej Polski. Zorganizował w dziesięciu miastach koncerty, z których dochód przeznaczył na potrzeby plebiscytu, podczas których zaprezentowana została jego pieśń do słów Marii Paruszewskiej „O Warmio moja miła”, uznana po latach za hymn Olsztyna.
Po wybuchu II wojny światowej ukrywał się w szpitalu sióstr Elżbietanek w Poznaniu, a następnie pod zmienionym nazwiskiem zamieszkał z rodziną w Krakowie, groziło mu bowiem aresztowanie. W grudniu 1941 roku doznał wylewu i paraliżu. Ostatnie dwa lata życia muzyk spędził w Poznaniu. Zmarł 18 stycznia 1946 roku i został pochowany na Skałce Poznańskiej w Krypcie Zasłużonych Kościoła św. Wojciecha.
Zwycięstwo na pożegnanie z Uranią
