Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Olsztyn24
12:41 29 marca 2024 Imieniny: Eustachego, Wiktoryna
YouTube
Facebook

szukaj

R E K L A M A
Banner A
Newsroom24 Muzyka, koncerty
FWM | 2017-05-08 20:53 | Rozmiar tekstu: A A A
Koncert symfoniczny

W filharmonii: Mozart, Dvořák, Beethoven

Olsztyn24
Plakat koncertu | Więcej zdjęć »

W piątek (12.05), o godz. 19.00, orkiestra symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej zagra pod batutą dyrygenta z Islandii Gudni A. Emilssona, zaś solistą w koncercie będzie wybitny polski wiolonczelista Tomasz Strahl. W jego wykonaniu usłyszymy Koncert h-moll op. 104 Antonína Dvořáka. Piątkowy koncert rozpocznie uwertura do opery Wesele Figara Wolfganga Amadeusa Mozarta, a zakończy IV Symfonia B-dur op. 60 Ludwiga van Beethovena.

Gudni A. Emilsson urodził się w Reykjaviku. Jako stypendysta państwa Islandii odbył studia pianistyczne i dyrygenckie w Niemczech. Wśród licznych nagród, które otrzymał jako wybitnie uzdolniony dyrygent są: Herberta von Karajana w Salzburgu (Austria), Richarda Wagnera w Bayreuth (Niemcy), Award Lind Artist Award w Reykjaviku (Islandia), Masaryk Artist Award (Czechy). Jako dyrygent poprowadził orkiestry w krajach Europy, Afryki, Azji oraz obu Ameryk. W latach 2000-2004 był głównym dyrygentem Orkiestry Kameralnej im. Jozefa Suka w Pradze. Od 1999 r. jest także dyrektorem artystycznym i dyrygentem Orkiestry Kameralnej w Tübingen (Niemcy). Od 2005 r. jest głównym dyrygentem orkiestry „Camerata Bohemica Prag” (Czechy) oraz nowo powstałej Tajlandzkiej Orkiestry Filharmonicznej w Bangkoku.

Tomasz Strahl w 1989 roku ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie. Jako stypendysta Rządu Austriackiego odbył roczne studium podyplomowe w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u Tobiasa Kühne. Jest laureatem wielu konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych, m.in. I nagrody na V Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Nicanora Zabalety w San Sebastian w Hiszpanii (1991). Otrzymał również nagrodę-stypendium Polsko-Japońskiej Fundacji JESC (1994). Od wielu lat prowadzi ożywioną działalność koncertową występując z takimi orkiestrami, jak: Sinfonietta Cracovia, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, Filharmonia Sofijska, Orquestra Sinfônica Municipal São Paulo (Brazylia) i in. Tomasz Strahl występował m.in. w Schauspielhaus (Berlin), Brucknersaal (Linz), St. John’s Smith Square (Londyn), Art Center (Tel Awiw), Toppan Hall (Tokio), Auditori (Barcelona), Sali im. Glinki w Sankt Petersburgu, w Teatrze Wielkim oraz w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Jest Profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Prowadzi także kursy mistrzowskie w Polsce, Holandii, Finlandii, Niemczech, Japonii i Ameryce Południowej. Zasiada w jury wielu krajowych i międzynarodowych konkursów wiolonczelowych. Artysta gra na instrumencie wykonanym przez Leopolda Widhalma w Norymberdze w roku 1778.

******
R E K L A M A
OMÓWIENIE PROGRAMU

Wolfgang Amadeus Mozart - Uwertura do opery Wesele Figara KV 492.

Wątek rywalizacji pana i służącego był częstym tematem różnego rodzaju powieści, sztuk teatralnych czy oper. Libretto do „Wesela Figara” autorstwa Lorenzo Da Ponte oparte na komedii Pierre’a Beaumarchais, to kolejna wariacja na ten sam, gwarantujący zainteresowanie publiczności temat, której zainteresowanie było tym większe, im bardziej surowa była cenzura poruszanych w niej tematów. Sam Ludwik XVI początkowo zakazał wystawiania komedii, zarzucając jej zbyt daleko idącą kpinę z arystokracji i panującego we Francji porządku społecznego. Urzędnicy francuskiego monarchy przekonali swego pana, iż historia hrabiego próbującego uwieść narzeczoną swojego sprytnego cyrulika może zagrozić ładowi społecznemu! Lepszej reklamy wiedeńska publiczność nie potrzebowała, a Mozart nie byłby sobą, gdyby z tego faktu nie skorzystał. Uzyskując wcześniej zgodę cesarza Austrii, który zastrzegł, iż libretto musi być „oczyszczone” z wątków politycznych z zapałem zabrał się do pracy na swoją nową operą.

Pierwsze takty Wesela skreślił Mozart w połowie października 1785 roku. Zaledwie pięć tygodni później dzieło było ukończone.

Premiera opery odbyła się w wiedeńskim Hofburgtheater 1 maja 1786 roku. Niestety po trzecim przedstawieniu Józef II wydał zakaz bisowania ansambli. Jeszcze tego samego roku, w grudniu operę wystawiono w Pradze, co zapoczątkowało wielką sławę kompozytora wśród czeskiej publiczności.

Uwertura do „Wesela Figara” stanowi samoistny, kompozytorski majstersztyk, lśniąc w sznurze pereł, jakie pozostawił ludzkości wielki Amadeusz.

Antonin Dvořák - Koncert wiolonczelowy h-moll op. 104
Allegro
Adagio ma non troppo
Finale: Allegro moderato - Andante - Allegro vivo

Antonin Dvořák nie od razu dał się przekonać do stworzenia koncertu solowego z wiolonczelą w roli głównej. Choć dziś trudno w to uwierzyć rejestry charakterystyczne dla tego instrumentu nie przekonywały kompozytora, który twierdził, że wiolonczela świetnie sprawdza się w orkiestrze, jednak jako instrument solowy jest zbyt mało wyrazista. Jego wieloletnią niechęć do podjęcia się owego zadania tłumaczyć można prawdopodobnie niezbyt udaną, młodzieńczą próbą kompozytorską dedykowaną wiolonczeli. Ale czego się nie robi dla przyjaciół.

Podczas swojego pobytu w Nowym Jorku Dvořák poznaje Victora Herberta, kompozytora i wiolonczelistę, który kieruje w orkiestrze grupą wiolonczel podczas prawykonania IX Symfonii „Z Nowego Świata”. Herbert namawia Czecha do stworzenia dzieła na wiolonczelę. Bezpośrednim impulsem do napisania tegoż było wysłuchanie przez Dworaka koncertu wiolonczelowego nr 2, e-moll, op. 30 Herberta. Druga część tej kompozycji, napisana w tonacji h-moll przemówiła do wyobraźni Dvořáka na tyle mocno, że postanowił stworzyć swoją własną kompozycję na wiolonczelę właśnie w tej tonacji. Jednak prawdziwym „ojcem chrzestnym” tego ostatniego koncertu solowego napisanego przed Dvořáka był Hanuš Wihan, wirtuoz wiolonczeli, przyjaciel kompozytora, który przez wiele lat zabiegał o stworzenie koncertu solowego na wiolonczelę.

Dvořák uległ namowom Wihana, choć z przyczyn losowych publiczne prawykonanie swojej długo oczekiwanej kompozycji przypadło angielskiemu wiolonczeliście Leo Sternowi. Pierwszymi, którzy słyszą ten niezwykły utwór są londyńczycy. A ma to miejsce w dniu 19 marca 1896 r.

Koncert składa się z III części i jak przystało na Dvořáka, który dystansował się od nowinkarstwa, ma niezwykle przejrzystą i klarowną formę. Trzecia część koncertu poświęcił Dvořák pamięci swojej kuzynki Josefiny Kaunitzovej, która w listopadzie 1884 r. a więc w okresie, w którym kompozytor rozpoczął pracę nad koncertem, informuje go listownie o swojej poważnej chorobie. Josefina umiera kilka miesięcy później, a Dvořák, chcąc uczcić jej pamięć, wprowadza w części finałowej temat swojej pieśni „Kez duch muj sam”, (op. 82, nr 1) będącą ulubioną melodią zmarłej kuzynki. Kompozycja zyskuje błyskawiczną popularność i kilka lat po prawykonaniu jest wykonywana na całym świecie przez wszystkich, liczących się wiolonczelistów.

Ludwig van Beethoven - IV Symfonia B-dur op. 60
Adagio. Allegro vivace,
Adagio,
Menuetto. Allegro vivace,
Finał. Allegro ma non troppo


Symfonia B-dur op. 60 to z pewnością jedna z najpogodniejszych kompozycji Beethovena. Komponowana równocześnie z symfonią V i VI jest dowodem na bogactwo emocji, które wypełniały umysł geniusza z Bonn. Beethoven mający za sobą niedawno ukończoną „Eroikę” sięga po stylistkę zgoła odmienną, wykorzystując lekkie, ludowe, momentami wręcz frywolne pomysły melodyczne.

„Smukła Greczynka pomiędzy dwoma nordyckimi olbrzymami”, jak mawiał o IV symfonii Robert Schuman, powstała w 1806 roku. Był to okres dla Beethovena niezwykle płodny i stosunkowo beztroski (powstają wtedy m.in. Appassionata, kwartety Razumowskiego, IV Koncert fortepianowy G-dur i Koncert skrzypcowy D-dur). Kompozytor podróżuje odwiedzając zaprzyjaźnionych arystokratów, wśród których był rozmiłowany w muzyce, doskonale wykształcony Franz Joachim Wenzel von Oppersdorff, właściciel leżącego na Śląsku Głogówka, dysponujący własną, amatorską orkiestrą. To właśnie jemu zadedykował kompozytor swoją symfonię. Franza Wenzel von Oppersdorfa kosztowało to 500 florenów, ale chyba było warto, skoro wspominamy dziś jego nazwisko.

Symfonia napisana jest w klasycznym, czteroczęściowym układzie z bardzo wolnym, potraktowanym najwyraźniej z przymrużeniem oka, dramatycznym wstępem. Co ciekawe, pozbawiona jest charakterystycznego dla beethovenowskiej symfoniki ideowego entourage’u, co z resztą w niczym jej nie szkodzi. Doskonałe proporcje formalne, wyważona, „kompletna” instrumentacja są znakiem wodnym tego wyjątkowo przyjaznego dla słuchacza dzieła. IV Symfonia B-dur pozostaje świadectwem geniuszu kompozytorskiego ostatniego z Klasyków Wiedeńskich, ukazując jego mało znane, optymistyczne oblicze.

*******

GUDINI A. EMILSSON - dyrygent

Gudni A. Emilsson urodził się w stolicy Islandii, w Reykjawiku. Edukację muzyczną rozpoczął w wieku 4 lat pod okiem swojego ojca.

Studia muzyczne ukończył na Uniwersytecie w Trossingen ( Niemcy), gdzie uzyskał dyplom w klasie fortepianu u prof. Wolfganga Wagenhausera oraz w klasie dyrygentury u prof. Waltera Huglera oraz prof. Miguela Monroy’a. Swoje umiejętności doskonalił podczas licznych warsztatów i kursów mistrzowskich, asystując również wybitnym dyrygentom takim jak: Walter Hugler, Sergiu Celibidache, Kirk Trevor, Lutz Koehler,Rudolf Barshai, Ilya Musin, Myung Wung Chung, Helmut Rilling, John Eliot Gardiner and Bernard Haitink.

Gudni A. Emilsson jest laureatem licznych konkursów dyrygenckich - tak krajowych, jak i międzynarodowych. Do najważniejszych nagród należą:

» Nagroda im. Herberta von Karajana w Salzburgu
» Nagroda im. Ryszarda Wagnera w Bayreuth
» Nagroda Lind Artist Award w Reykjaviku
» Nagroda Uniwersytetu Muzycznego w Pradze im. Masaryka

Gudini. A. Emilsson występował gościnnie w USA, Ameryce Południowej, Japonii, Korei Południowej, Chinach, w Afryce, na Bliskim Wschodzie. Prowadził renomowane zespoły orkiestrowe w Islandii, Niemczech, Austrii, Czechach, krajach byłej Jugosławii, Grecji, Francji, Włoszech i Polsce.

Gudni A. Emilsson był gościem „Haydn Festival” we Wiedniu, „Bohuslav Martinu Festival” w Pradze, „Ravello Festival” oraz „Alba Music Festival” we Włoszech, „Mozart Festival” w Dortmund oraz Festiwalu „Praska Wiosna” w stolicy Czech.

Dyrygenta oklaskiwano w renomowanych salach koncertowych m.in. Rudolfinum Hall, Smetana Hall, Lipskim Gewandhausie, Dortmund Konzerthaus, Megaron Ateny), Vienna Marmor Hall, Sala Cecilia Mireles (Rio de Janeiro), Teatro Filharmonico w Veronie, Seoul Arts Center, Metropolitan Concert Hall w Tokio.

Artysta współpracował z wybitnymi solistami. Wśród nich byli m.in. Emmanuel Pahud, Katona Twins, Wolfgang Emanuel Schmidt, Perca Du, Lambis Vassiliadis, Josef Suk, Pavel Sporcel, Pieter Wispelwey, Ara Malikian, Hasmik Papian, Boris Brovtsyn, Reinhold Friedrich, Lucia Aliberti, Stefan Schilli, Bernd Glemser, Christoph Hartmann, Alina Pogostkina, Dimitri Ashkenazy, Giampiero Sobrino, Giuseppe Nova, Uto Ughi, Shlomo Mintz, Sergei Nakariakov and Mischa Maisky.

W latach 2000- 2004 Emilsson był głównym dyrygentem Orkiestry Kameralnej im. Józefa Suka w Pradze . W roku 2005 rozpoczął kierowanie Czeską Orkiestrą Kameralną - „Camerata Bohemica Prag”. Od 2002 pełnił funkcję dyrektora artystycznego Festiwalu Muzyki Klasycznej Uniwersytetu w Tubingen (RFN). Od 1999 r. był dyrektorem artystycznym i I dyrygentem Tubingen Chamber Orchestra z którą koncertował w ponad 40 krajach. Tourne odbywało się pod patronatem rządu niemieckiego oraz Instytutu Goethego.

W roku 2005 Emilsson objął stanowisko pierwszego dyrygenta Thailand Philharmonic Orchestra w Bangkoku.

Był również członkiem jury podczas Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego „Solon Michaelidies” oraz Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego „German Piano Award” we Frankfurcie.

TOMASZ STRAHL

W 1989 roku ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie wiolonczeli prof. Kazimierza Michalika. Jako stypendysta Rządu Austriackiego odbył roczne studium podyplomowe w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu u Tobiasa Kühne.

Laureat konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych, m.in. I nagrody na V Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Nicanora Zabalety w San Sebastian w Hiszpanii (1991). Otrzymał również nagrodę-stypendium Polsko-Japońskiej Fundacji JESC w roku 1994.

Wśród mistrzów batuty, z którymi artysta miał okazję współpracować, znajdują się m.in.: Andrzej Boreyko, Jan Krenz, Henryk Czyż, Philippe Entremont, Jerzy Maksymiuk, Wojciech Michniewski, Tomasz Bugaj, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Krzysztof Penderecki, Jerzy Salwarowski.

Od wielu lat prowadzi ożywioną działalność koncertową występując z takimi orkiestrami, jak: Sinfonietta Cracovia, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, Filharmonia Sofijska, Orquestra Sinfônica Municipal São Paulo (Brazylia) i in. Tomasz Strahl występował m.in. w Schauspielhaus (Berlin), Brucknersaal (Linz), St. John’s Smith Square (Londyn), Art Center (Tel Awiw), Toppan Hall (Tokio), Auditori (Barcelona), Sali im. Glinki w Sankt Petersburgu, w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz w Filharmonii Narodowej. Odbył liczne tournee po Japonii, Kanadzie, Hiszpanii.

Ważnym wydarzeniem dla artysty było wykonanie Koncertu wiolonczelowego Witolda Lutosławskiego, w obecności kompozytora, pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka (1993). W 2005 roku Tomasz Strahl zaprezentował polskie prawykonanie II Koncertu wiolonczelowego Piotra Mossa na festiwalu Prawykonania (2005) z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, z którą w 2006 roku zarejestrował odnaleziony Koncert Zygmunta Stojowskiego.

Dokonał wielu nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji Polskiej, a także dla CBC Radio w Kanadzie. Dyskografia artysty obejmuje nagrania dla Pony Canyon, CD Accord, Pavane Records, Gema Stereo, Polmusic, Acte Préalable oraz Sony Classics. Był trzykrotnie nominowany do nagrody „Fryderyk”, a w 2003 roku został jej laureatem.

Jest Profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Prowadzi także kursy mistrzowskie w Polsce, Holandii, Finlandii, Niemczech, Japonii i Ameryce Południowej. Zasiada w jury wielu krajowych i międzynarodowych konkursów wiolonczelowych.

Od roku 2012 bierze udział w promocji Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina pod redakcją prof. Jana Ekiera, koncertując z utworami na fortepian i wiolonczelę w największych ośrodkach europejskich. Efektem współpracy artysty z Wydaniem Narodowym jest również nagranie płyty z utworami kameralnymi Fryderyka Chopina (DUX), która otrzymała nagrody fonograficzne takich czasopism muzycznych jak „Scherzo” i „Pizzicato” oraz nominację do nagrody „Fryderyk”.

Artysta gra na instrumencie Leopold Widhalm, Norymberga 1778.

******

12 maja 2017 r. (piątek), godz. 19.00 sala koncertowa filharmonii

Koncert symfoniczny

Gudni A. Emilsson (Islandia) - dyrygent
Tomasz Strahl - wiolonczela
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Program:

Wolfgang Amadeus Mozart - Uwertura do opery Wesele Figara

Antonín Dvořák - Koncert wiolonczelowy h-moll op. 104
(Allegro, Adagio ma non troppo, Allegro moderato)

Ludwig van Beethoven - IV Symfonia B-dur op. 60
(Adagio. Allegro vivace, Adagio, Menuetto. Allegro vivace, Finał. Allegro ma non troppo)

******

Bilety w cenie: normalny - 40 zł i ulgowy - 30 zł do nabycia pon.-pt. w godz.10-18 oraz poprzez stronę internetową filharmonii https://bilety.filharmonia.olsztyn.pl/

Z D J Ę C I A
Pogodynka
Telemagazyn
R E K L A M A
banner
Podobne artykuły
Najnowsze artykuły
Polecane wideo
Najczęściej czytane
Najnowsze galerie
Copyright by Agencja Reklamowo Informacyjna Olsztyn 24. Wszelkie prawa zastrzeżone.