Krzysztof Sokołowski urodził się w 1985 roku w Ejszyszkach (rejon Solecznicki) na Litwie. Jest absolwentem Politechniki Gdańskiej na kierunku energetyka (2004-2009). W latach 2009-2012 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na kierunku malarstwo (2012-2014). Odbył kurs anatomii klinicznej (poziom licencjacki) na Uniwersytecie Medycznym w Gdańsku (2010–2011).

Uprawia malarstwo sztalugowe, a także malarstwo monumentalne. Zajmuje się polichromią wnętrz kościelnych w Polsce i za granicą. Uprawia technikę stereochromii, fresku mokrego oraz suchego, jak też technikę sgraffita.

Autor wielu ilustracji do atlasów anatomicznych oraz innych medycznych materiałów informacyjnych. Twórca pojęcia sztuki neosakralnej.

Osiągnięcia:
» Wyróżnienie za aktywną postawę społeczną i bezinteresowną pracę na rzecz Polaków oraz Polonii przyznane przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” Warszawa 2012 r.
» Wyróżnienie w konkursie na Najlepszy Dyplom Wyższych Szkół Artystycznych Polski „artNoble 2014” na Festiwalu Miasto Gwiazd w Żyrardowie.
» Wyróżnienie dziekańskie za dyplom na ASP w Warszawie 2014 r.
» Wyróżnienie w postaci wystawy Najlepszych Dyplomów ASP w Warszawie „ComingOuT”.
» Wyróżnienie za IV rok studiów malarstwa (pracownia prof. M. Czapli).
» Wyróżnienie z malarstwa ściennego za IV rok studiów (pracownia prof. E. Tarkowskiego).
» Laureat konkursu „Medycznie Rzecz Rysując” na rycinę anatomiczną organizowanego przez PZWL w 2013 r.
» Stypendium Rektora dla Najlepszych Studentów ASP w Gdańsku 2011–2012, 2012-2013.
» Organizacja Międzynarodowego Festiwalu Młodej Sztuki „IFYart” na Litwie wg. własnego pomysłu i projektu, Wilno, Soleczniki, Ejszyszki, Druskienniki 04-08 listopada 2011r.
» Nagroda Rektora ASP w Gdańsku za inicjatywę, organizację, promocję i koordynację Międzynarodowego Festiwalu Młodej Sztuki „IFYart” na Litwie. Wilno, Soleczniki, Ejszyszki, Druskienniki 06 grudnia 2011 r.
» Współorganizacja i uczestnictwo w wystawie oraz wykładach „Ikona i jej konteksty”, Wilno 04-30 października 2013 r.

Artysta o swej koncepcji twórczej:

Sztuka abstrakcyjna, która wynika i związana jest ze zdolnością człowieka do myślenia abstrakcyjnego, to wg mnie najprostsza droga do zgłębienia i zrozumienia sensu oraz znaczenia Słowa Bożego.

Abstrakcja pozbawiona jakichkolwiek podobieństw do form materialnych może być trudna do odczytania. Istnieje jednak w moim przekonaniu taka forma sztuki abstrakcyjnej, która spełnia założenia, zasady i oczekiwania sztuki sakralnej. Moja koncepcja polega na uchwyceniu podstawowych cech obrazu o tematyce sakralnej poprzez ułożenie kompozycji tak, by jego np. statyczność, majestat, szlachetność, cielesność, hierarchia czy świętość były obecne w przekazie, pomijając wszelkie podobieństwa do natury. Elementy te będą więc budowały i porządkowały abstrakcyjny obraz sakralny.

Nie chodzi tutaj o minimalizację lub zwykłe uproszczenie form kanonicznych, lecz o znalezienie i wydobycie form oraz układów nieprzedstawiających, inspirowanych Pismem Świętym, mających na celu wywołanie poczucia obecności danego wyobrażenia przy kontakcie z obrazem. Ważnym elementem tego działania jest jednak odniesienie do układów kompozycyjnych osadzonych w tradycji, podkreślających kontekst i charakter sakralny obrazu. Klasyfikacja abstrakcji jako sakralnej jest możliwa tylko poprzez przejęcie kategorii cech i właściwości charakterystycznych dla dotychczas istniejących dzieł sztuki sakralnej. Do zaklasyfikowania abstrakcji jako sakralnej potrzebny jest więc konkretny charakter form i ich układ.

Abstrakcja sakralna zakłada pominięcie elementów narracyjnych i skupia się na wizualizacji wewnętrznych wrażeń dotyczących sytuacji, a częściej momentu kulminacyjnego wydarzenia lub tematu. Zakładam, iż istnieje możliwość znalezienia abstrakcyjnego odpowiednika dla form przedstawiających sztuki sakralnej. Nawet najprostsza narracja obrazu kryje w sobie konstrukcję abstrakcyjną. Dorobek malarzy XX wieku pokazał, iż możliwe jest wydobycie duchowości poprzez formy abstrakcyjne. Zadaniem abstrakcji sakralnej jest więc skorzystanie z tego dorobku. Sztuka abstrakcyjna oczyszczona z form jednoznacznie przedstawiających zdolna jest przekazywać treści duchowe oraz zachować czytelność w warunkach istnienia różnic w rozwoju społecznym i kulturowym.

Na poziomie abstrakcyjnej percepcji świata materialnego i wiary ludzie są do siebie podobni, mają podobne wymagania i potrzeby. Świat zewnętrzny podlega ciągłym zmianom, jedynym sposobem na przetrwanie pewnych wartości jest ich ciągłe dostosowywanie się do tych zmian, dotyczy to również sposobów głoszenia Słowa Bożego. Obok dotychczasowych metod obrazowania, charakterystycznych dla tradycyjnej sztuki sakralnej, moim zdaniem należy rozwijać nowe. Istnieje bowiem potrzeba odrodzenia sztuki sakralnej w swoim celu i przeznaczeniu, a także w nadaniu jej nowej formy. Abstrakcja sakralna może spełnić to zadanie i stać się ważnym elementem współczesnej ewangelizacji.