Autor wystąpienia dokona próby nowej interpretacji znalezisk archeologicznych z północno-wschodniej części Polski, zmierzającej do zasugerowania śladu scytyjskiego na tych ziemiach. Założenie możliwości rozszerzenia wpływów scytyjskich opiera się przede wszystkim na efektach badań archeologicznych i korekcie ich zasięgu wyznaczonej przez znalezisko w Puchałowie. Wedle opinii autora, nie mniej ważnym instrumentem w badaniach tego tematu jest próba dalszej interpretacji źródeł narracyjnych, to jest relacji Herodota, Pompejusza Trogusa (zawartej u Justynusa), Pomponiusza Meli, Strabona i innych. Dr Wolny dostrzega również możliwość dekodowania źródeł w oparciu o interpretację mitów i dostrzeżenie ich nie tylko kulturotwórczej, ale również poznawczej roli.

Dr Miron Wolny jest historykiem starożytności. Swoje badania naukowe koncentruje przede wszystkim na dziejach Kartaginy - szczególnie tamtejszych elitach władzy, działających w epoce Barkidów oraz na zagadnieniach związanych z okresem hellenistycznym. Jest autorem dwóch obszernych monografii naukowych: Hannibal w Italii 218-217 p.n.e. Studia nad uwarunkowaniami początkowych sukcesów kartagińskich, Olszyn 2007; Studia nad statusem i kompetencjami dowódców kartagińskich w okresie przewagi Barkidów (237-201 p.n.e.), Olsztyn 2013, redaktorem i współredaktorem czterech książek oraz kilkudziesięciu rozpraw naukowych. Swoje badania naukowe prowadził także w Rzymie, Jenie, Berlinie, Wiedniu i Londynie. Dr Wolny stale współpracuje z instytucjami zajmującymi się badaniem historii starożytnej - głównie École Farançaise de Rome. Przynależy do szeregu towarzystw naukowych m. in. Polskie Towarzystwo Historyczne (członek zarządu oddziału olsztyńskiego), Information Science of Knowledge Organization.

Za swoje badania naukowe dr Wolny w roku 2011 został wyróżniony Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Młodego Wybitnego Naukowca. Obecnie trwa procedura nadania dr. Mironowi Wolnemu stopnia doktora habilitowanego.

******

Scytowie - koczownicze ludy irańskie wywodzące się z obszarów pomiędzy Ałtajem a dolną Wołgą, tj. z obszaru kultury andronowskiej, zamieszkujące od schyłku VIII lub od VII wieku p.n.e. północne okolice Morza Czarnego.