- Pracowałam w tej szkole przez 26 lat, w tym 15 lat jako zastępca dyrektora. Uczyłam matematyki. W 1987 roku odeszłam na emeryturę - powiedziała nam pani Marianna. - Pasji mam wiele - podróże, działka, rodzina, ale dzisiaj chciałam zaprezentować swoją poezję.

Z urodzenia Mazowszanka, od 1962 roku mieszkanka ulicy Kołobrzeskiej w Olsztynie, pierwszy wiersz napisała w 1995 roku.

- To jest moje „ukochane dziecko”, do którego ciągle wracam myślami - powiedziała pani Marianna. - To modlitwa do Boga o pokój, o jedność Polaków. W 1995 roku zbliżały się wybory prezydenckie. W ich ramach toczyły się „boje” pomiędzy lewicą i prawicą, Ja byłam bardzo chora w tym czasie, cierpiałam bardzo fizycznie, ale cierpiałam też z tego powodu, że Polacy tak bardzo walczą ze sobą. W związku z tym napisałam ten pierwszy wiersz, który jest taką moją modlitwą do Boga o pokój.

Marianna Felbór do tej pory napisała około 100 wierszy - patriotycznych, religijnych, o miłości, o rodzinie, o Olsztynie. Nie pisze „do szuflady”. W 2000 roku wydała tomik wierszy, który rozdała znajomym i przyjaciołom. Często ma okazję osobistej prezentacji swojej poezji, m.in. w Instytucie Kultury Chrześcijańskiej w Olsztynie, na spotkaniach członków organizacji pozarządowych, czy na spotkaniach patriotyczno-kulturalnych organizowanych w kościołach. Miała też okazję kilkakrotnie prezentować pojedyncze wiersze w „swojej” szkole. Dzisiaj zaprezentowała tych wierszy kilkanaście.

Spotkania z cyklu „Nauczyciel też człowiek” organizowane są w Szkole Podstawowej nr 2 z okazji Dnia Kobiet. Na te spotkania zapraszane są byłe nauczycielki. Spotkania są nie tylko okazją do prezentacji pasji emerytowanych pedagogów, ale także do rozmów o dawnej i obecnej szkole przy ciastkach, kawie i herbacie.