- Mongolia to fascynujący kraj kontrastów - mówił uczniom Bolesław Uryn. - Duże miasta, jak Ułan Bator, nie różnią się od większości metropolii XXI wieku. Ludzie kształcą się, korzystają z internetu i innych zdobyczy cywilizacji, ubierają po europejsku. Tymczasem na stepach Mongołowie żyją koczowniczo jak wieki temu, w czasach Czyngis Chana. Mieszkają w jurtach, nie znają elektryczności, żyją z wypasu bydła, jeżdżą konno. Uwierzycie, że w Mongolii jest więcej koni niż ludzi?

Ilustrowany slajdami wykład Bolesława Uryna bardzo zainteresował młodzież. Uczniowie zadawali mnóstwo pytań. Dopytywali o geografię Mongolii, szkolnictwo, tradycyjne potrawy. Dowiedzieli się, że klimat w tym kraju jest bardzo surowy, lato upalne, zima bardzo mroźna, wiosna i jesień trwają tak krótko, że są niemal niezauważalne. Szkoły takie jak w Polsce funkcjonują tylko w większych miastach, dzieci osadników ze stepów mogą kształcić się wyłącznie mieszkając w internatach, a wielu z nich nawet nie uczy się pisania czy czytania. Tradycyjną potrawa jest kumys, czyli bogaty w witaminy i mikroelementy napój ze sfermentowanego mleka klaczy, dzięki któremu pokolenia Mongołów mogły przeżyć na jałowej ziemi, nie nadającej się do uprawy warzyw, zboża czy owoców. Wbrew obiegowym opiniom Mongolia nie jest suchym krajem, ma szeroko rozwiniętą sieć rzek i jezior. Mieszkają w nich wspaniałe ryby, przyciągające ludzi z całego świata na wyjątkowe wędkowanie.

Bolesław Uryn jest pisarzem, dziennikarzem i fotografem. W Mongolii spędzał kilka miesięcy w roku przez 17 lat z rzędu. - Wszystkich was namawiam do podróżowania, bo każda daleka podróż to jak ukończony dodatkowy fakultet studiów - podsumował. - Podróże rozwijają, dają podstawy zawodowe. W czasach tanich linii lotniczych i otwartych granic bariera finansowa nie jest już przeszkodą. Wystarczy tylko chcieć! A jeśli już wyjedziecie, dokumentujcie swój pobyt robieniem zdjęć. Zdjęcia są zawsze najlepszą pamiątką i dzięki nim zawsze będziecie mieli co wspominać.