- Wielka radość, wielka duma, ogromne poczucie spełnienia - podsumowuje Katarzyna Śliwińska, opiekun teatru. Z gali w Warszawie AUTentycZni przywieźli moc wrażeń i czek na 10 tys. zł. Nauczyciele przyznają, że mieli pewne obawy, jak niepełnosprawni artyści zaprezentują się w niedzielę na wielkiej gali w siedzibie TVP w Warszawie. Obyło się jednak bez większych niespodzianek.

- Byłem grzeczny - mówi powoli 24–letni Adam z autyzmem.

Jak zareagował na werdykt jury?

- Cieszę się - odpowiada. - Lubię teatr. Lubię występy.

Zwycięski spektakl „Czekając na” to poetycka opowieść o przemijaniu, nawiązująca do poezji Bolesława Leśmiana. Główną rolę gra 22 - letnia Beata z autyzmem.

- Moja córka dzięki występom wreszcie może być sobą - mówi Mirosława Łapuć, mama Beaty. - Na scenie nikogo nie rażą jej stereotypie jak machanie rękami, nie razi brak mowy, bo w sztukach nie mówi nikt. Wszystkie występy bardzo przeżywam i cieszę się z każdego sukcesu.

W teatrze ZPE występuje 13. uczniów w wieku od 12 do 24 lat. Niepełnosprawność nie przeszkadza im jednak w osiąganiu sukcesów. Startując w plebiscytach, jeżdżą na festiwale, z powodzeniem konkurują z teatrami amatorskimi ludzi zdrowych. Grupa AUTentYcZni My z Zespołu Placówek Edukacyjnych w Olsztynie właśnie osiągnęła swój jak dotąd największy sukces.

- Ich pierwsze miejsce w ogólnopolskim festiwalu Telewizji Polskiej świadczy o tym, że w sztuce nie ma barier. I tak naprawdę nie ma ich w życiu, tylko sami je stwarzamy - mówi Wanda Agnieszka Jabłońska, dyrektor ZPE.

Występy i nagrody nie są jednak najważniejszym osiągnięciem niepełnosprawnych aktorów. Teatr jest dla nich przede wszystkim formą rehabilitacji, treningiem umiejętności społecznych, metodą na przezwyciężanie własnych ograniczeń.

- Terapia tańcem przynosi doskonałe efekty w autyzmie bo wszelkie ruchy mające wpływ na otwieranie się ciała powodują otwarcie umysłu. Każdy z naszych uczniów przez cztery lata pracy w teatrze zrobił ogromny krok do przodu. Wszyscy są dziś bardziej kontaktowi, zorganizowani, pewnie siebie i własnej siły sprawczej, wychodzący z inicjatywą - mówi Katarzyna Śliwińska.

- Terapia sztuką jest ciekawą i lubianą przez uczniów formą edukacji - mówi Agnieszka Jabłońska, dyrektor ZPE. - W ten sposób podnoszą oni poczucie własnej wartości, uczą się umiejętności społecznych, poprawiają kondycję fizyczną. Udział w przedstawieniach to dla nich ogromna nobilitacja. Wychodząc na scenę czują się wyróżnieni, mają poczucie wyjątkowości. Bo przecież wszyscy są wyjątkowi!

Jest także kolejny wymiar pozytywnych działań AUtenTYcZnych My: w ZPE pojawiają się kolejne działania teatralne z udziałem nie tylko niepełnosprawnych uczniów, ale także ich rodziców. Teatr stał się marką, wyróżnikiem olsztyńskiej placówki. A także szansą na oswojenie społeczeństwa z problematyką niepełnosprawności.

- Jednym z naszych celów jest przybliżenie ludziom tajemniczego świata autyzmu poprzez uniwersalny język sztuki. Sztuki bez słów, opartej na ruchu, geście, bo to nierzadko jedyne sposoby komunikowania się ludzi z autyzmem - mówi Anna Wangin, nauczycielka - terapeutka.