Krzysztof Klenczon dla pokolenia ludzi pamiętających narodziny muzyki z mocniejszym uderzeniem to artysta znany i ceniony. Poza tym to człowiek stąd, bo z pobliskiego Szczytna. Tadeusz Machela miał 15 lat, gdy z grupą chłopaków podglądał Klenczona, kiedy ten nad jeziorem z gitarą w ręce grał swoje kompozycje. Wtedy były one czymś absolutnie nowym i świeżym. Klenczon był kompozytorem największych przebojów Czerwonych Gitar (obok Seweryna Krajewskiego): Taka jak ty, Historia jednej znajomości, Nikt na świecie nie wie, Biały krzyż, Wróćmy na jeziora, Gdy kiedyś znów zawołam cię, Kwiaty we włosach, Powiedz stary gdzieś ty był, Jesień idzie przez park i Trzech Koron: 10 w skali Beauforta, Port, Czyjaś dziewczyna, Natalie-piękniejszy świat, to te najbardziej znane. W 1973 na stałe wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie komponował, nagrywał i występował. Został ranny w wypadku samochodowym, gdy 27 lutego 1981 wracał z koncertu charytatywnego w klubie Milford w Chicago. Zmarł 7 kwietnia 1981 w szpitalu św. Józefa w Chicago. Urnę z prochami złożono 25 lipca 1981 na Cmentarzu Komunalnym przy ulicy Mazurskiej w Szczytnie. Turyści często zaglądają w ten zakątek miasta głównie ze względu na miejsce pochówku legendarnego gitarzysty i wokalisty ery big-beatu.

Olsztyński muzyk Tadeusz Machela angażuje się w wieczory poświęcone Klenczonowi od 1996 roku. Grał już we wszystkich klubach muzycznych w Polsce, które chcą pamiętać o tym artyście. Jest przyjacielem rodziny Klenczona do dziś, jest też dumny, że tak jak Klenczon był mieszkańcem Szczytna. Podczas wieczorów wspomnieniowych gra utwory Klenczona, opowiada o nim, wzrusza i nastraja refleksyjnie. Zwraca też uwagę, że kompozycje Klenczona powstawały do ciekawych tekstów, takich jak ten:

„...Dokąd pójdziemy drogą pod wiatr
My z dwudziestego wieku?
Co nam przyniesie wolny nasz świat
Nim zatrzymamy go w biegu?...” (utwór z 1968 roku, fragment tekstu)

„...W szczerym polu biały krzyż
Nie pamięta już,
Kto pod nim śpi ...”- (utwór z 1968 roku, fragment tekstu)

„...Nie przejdziemy do historii szumni jak w piosenkach
Nie będziemy stali w glorii z gitarami w rękach
Rozedrgane nasze cienie żółty kurz otuli
Jak toczące się kamienie z niebotycznej góry...” - (utwór z 1971 roku, fragment tekstu)

„...Port to jest poezja rumu i koniaku,
port to jest poezja westchnień czułych żon.
Wyobraźnia chodzi z ręką na temblaku,
dla obieżyświatów port to dobry dom...” (utwór z 1971 roku, fragment tekstu)

Zatem, kiedy jesień idzie przez park, do posłuchania dźwięków i słów sprzed lat zaprasza Klub U Artystów oraz Stowarzyszenie Pro Kultura i Sztuka, którego członkiem jest gospodarz wieczoru - Tadeusz Machela. Finałem spotkania będzie mikrofon dla wszystkich - każdy, kto będzie chciał, będzie mógł przy akompaniamencie gitary Tadeusza zaśpiewać wybrany utwór Klenczona.

2017-10-19 22:21, SPKIS