Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Podczas Venice International Art Fair 2021 (Międzynarodowych Targów Sztuki Wenecja 2021), które trwają od 10 maja do 3 czerwca, swoje prace prezentuje 150 artystów z całego świata. W tym gronie jest także dr hab. Antoni Grzybek, prof. UWM, grafik, fotograf i veejay. Artysta jest wykładowcą w Instytucie Sztuk Pięknych Wydziału Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie.

W Wenecji prof. Grzybek zaprezentuje grafiki z serii „288 cm2”. Na ten cykl składa się seria 42 prac na płytkach aluminiowych, wykonanych z wykorzystaniem obrabiarek CNC oraz autorskich, unikatowych narzędzi tworzonych na potrzeby projektu. Artysta pracował nad cyklem od 2017 roku. Grafiki z tej serii były eksponowane w 17 krajach: od Chin po Austrię. Pierwsza została pokazana w Chinach, ostatnia w Hamburgu (Niemcy).

- Kończę album zamykający I etap tego projektu. Nosi nazwę „288 cm2”. Dlaczego? Każda płytka ma dokładnie wymiar 17x17 cm i zaokrąglone rogi. Jak łatwo policzyć, 17x17 daje 289, zaokrąglone rogi odejmują centymetr i wychodzi 288 - wyjaśnia prof. Grzybek.

W Wenecji publiczność obejrzy 2 grafiki: „Wey Wey Soy Milk” oraz „Marta E-Knight and Me”. - Te dwie grafiki zakończyły I etap projektu. Pierwszą z nich - przedstawiających taką podróbkę, znak Chin, mleko sojowe w butelkach o wzorze skopiowanym z butelek po coca-coli, przykleiłem właśnie w Hamburgu. Natomiast druga grafika jest bardzo ważna dla naszego regionu - jest na niej nasz „bab pruski”, de facto rycerz. Był kiedyś konkurs malowania tych „bab pruskich”. Razem z moją partnerką Martą zaproponowaliśmy „baba pruskiego” w konwencji Terminatora. Na tej grafice jesteśmy więc sportretowani: Marta, elektroniczny rycerz i ja - opowiada Antoni Grzybek.

Artysta eksperymentuje z różnymi technikami artystycznymi i technologiami.

- Sam wymyśliłem technikę, którą wykorzystuję w swoich pracach. Jako podkład używam aluminiowych blach do druku offsetowego, na które kładę farby. Projektuję prace w grafice wektorowej, które następnie przenoszę na język CNC, czyli maszyn sterowanych numerycznie - mówi.

Grafiki zaprezentowane w Wenecji będą sygnowane podpisem Tonda Kinoko. Ta postać jest artystycznym alter ego prof. Grzybka i wiąże się z jego zainteresowaniami naukami ścisłymi, psychologią oraz fantastyką naukową.

- Metafora fantastyki naukowej, która stara się odpowiadać na najistotniejsze pytania dotyczące ludzkości, jest mi bardzo bliska. Wytworzyłem więc fabułę kapitana statków międzygwiezdnych, który nudząc się podczas długich wacht, tworzy grafiki. Kapitan nazywa się Tonda Kinoko. Jest entuzjastą liczb pierwszych i często je stosuje. Tonda to po czesku Antek, natomiast kinoko oznacza po japońsku mały grzyb (śmiech) - tłumaczy Antoni Grzybek.

Międzynarodowe Targi Sztuki w Wenecji prezentują prace zbiorowe i solowe projekty czołowych oraz debiutujących artystów międzynarodowych. Można na nich zobaczyć obrazy, rzeźby, sztukę fotograficzną, instalacje, sztukę wideo i występy na żywo. W tym roku prace pokazywane będą w dwóch głównych sekcjach: Liquid Rooms, która analizuje ukryte części naszej tożsamości, oraz Future Landscapes (Krajobrazy Przyszłości), skupiającej się na pojęciu granic i struktur między ciałem, umysłem i duszą, tożsamością człowieka a miastem, przestrzenią i ziemią.

Prace prof. Grzybka zostaną pokazane w sekcji Future Landscapes w weneckim Palazzo Albrizzi-Capello.

- Jeśli ktoś je kupi - to je sprzedam, bo to są targi. Jeśli nie, wrócą do Olsztyna - podsumowuje prof. Grzybek.

******

Antoni Grzybek uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Janusza Kaczmarskiego na Wydziale Wychowania Artystycznego WSP w Olsztynie w 1996 r., doktorat na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach w 2005 r., habilitacja na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 2015 r.

Przedmiotem jego zainteresowań jest problematyka wizualnej, artystycznej reprezentacji zagadnień naukowych z obszarów matematyki, fizyki, kosmologii, a także socjologii. Nieustannie eksperymentuje z nowymi technologiami, traktując je instrumentalnie, jako narzędzia poszerzające warsztat, a nie jako nadrzędny środek wyrazu artystycznego.