Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

W listopadzie Olsztyn po raz trzydziesty stanie się miejscem spotkania polskich teatrów i widzów. Olsztyńskie Spotkania Teatralne to festiwal, który przez trzy dekady nieprzerwanie pokazuje, że teatr ma wierną publiczność, a rozmowa o sztuce nie traci znaczenia. W tym roku od 4 do 9 listopada na scenach Teatru im. Stefana Jaracza zaprezentowane zostaną najciekawsze spektakle z całego kraju.

Wciąż dostępne są bilety na tytuły, które zyskały świetne recenzje w ogólnopolskich mediach: „Jesień”, „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję”, „Tęsknię za domem” i „Hotel ZNP. Rękopis znaleziony w popielniczce”.

» „Jesień” - teatr zmysłów i wyobraźni
4 listopada, Scena Duża, reż. Katarzyna Minkowska, Teatr Polski w Podziemiu we Wrocławiu

Spektakl Katarzyny Minkowskiej na podstawie powieści Ali Smith to teatralny esej o czasie, zmianie i codzienności, która powoli odchodzi. Reżyserka buduje narrację z obrazów, dźwięków i ruchu - unikając dosłowności, a jednocześnie trafiając w emocje.
Jak pisał Krzysztof Antonik na łamach e-teatr.pl: „Twórcom udało się wykreować niepowtarzalną atmosferę, w której jako widzowie możemy bez większego problemu zobaczyć ukryte barwy, poczuć zapachy, a nawet zdawać by się mogło, zapaść w jesienny sen i dać się porwać zwinnie prowadzonej narracji”.
To spektakl, który - jak zauważyła Aneta Kyzioł w „Polityce” - składa się z precyzyjnie zmontowanych wizualnych kadrów, w których każdy element ma swoje miejsce i znaczenie. » „Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję” - teatr, który mówi wprost
7 listopada, Scena Duża, reż. Mateusz Pakuła, Teatr im. S. Żeromskiego w Kielcach / Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie

Spektakl Mateusza Pakuły to przejmująca opowieść o umieraniu ojca i o tym, jak trudno mówić o cierpieniu. W odróżnieniu od wielu biograficznych przedstawień, reżyser unika patosu, stawiając na rzeczowość i emocjonalną prawdę.
Kamil Pycia w recenzji dla e-teatr.pl napisał: „Jestem bardzo zadowolony, że Pakuła w końcu zrobił dobry, dorosły spektakl. Tutaj staje przed nami nagi, z całym tym wrażliwym mięsem, nie chowa się za niczym i mówi jak było”.
Z kolei w „Rzeczpospolitej” zwracano uwagę, że spektakl jest bolesną rozmową o eutanazji i prawie do godnej śmierci, która wychodzi daleko poza ramy osobistego wyznania.

» „Tęsknię za domem” - portret rodziny bez upiększeń
8 listopada, Scena Duża, reż. Radosław B. Maciąg, Teatr Powszechny w Radomiu

Radomski zespół pokazuje teatr realistyczny, skupiony na relacjach, emocjach i codzienności. Bohaterowie próbują zrozumieć, czym dla nich jest dom - miejscem bezpieczeństwa czy źródłem presji.
Jak pisał Jan Bończa-Szabłowski w „Rzeczpospolitej”: „Oto mamy obraz rodziny żyjącej w małym miasteczku na początku XXI wieku. (Maciej) Z perspektywy stolicy patrzy na swoich najbliższych, trochę jak Artur w „Tangu” Mrożka, próbując namówić ich do zmiany dotychczasowego trybu życia”.
Portal Nasz Teatr dodał, że to obłędnie zagrany, zabawny, wzruszający i do bólu szczery dramat rodzinny, w którym nie ma teatralnych póz - jest prawdziwe napięcie i emocje.

» „Hotel ZNP. Rękopis znaleziony w popielniczce” - satyra z pomysłem
9 listopada, Scena Duża, reż. Kuba Kowalski, Teatr Nowy w Łodzi

Łódzki Teatr Nowy od lat znany jest z odwagi repertuarowej. „Hotel ZNP” to spektakl, który łączy ironię, absurd i celną obserwację społeczną. Kowalski potrafi zamienić satyrę w narzędzie analizy - śmiech nie jest tu celem, ale środkiem do pokazania, jak łatwo tracimy orientację w świecie pozorów.
Krzysztof Skiba w recenzji dla „Tygodnika ANGORA” pisał: „To wystrzałowa, kontrolowana eksplozja kiczu, która zmusza widza do głośnego śmiechu”.
Natomiast e-teatr.pl zauważył, że Kowalski stworzył spektakl brawurowo zagrany i inteligentnie skonstruowany - lekki w formie, ale z wyraźnym komentarzem do współczesnej rzeczywistości.

Spotkania i rozmowy po spektaklach

Po wybranych przedstawieniach odbędą się rozmowy z twórcami, prowadzone przez uznanych krytyków: Przemysława Guldę, Karolinę Felberg-Pawłowską i Łukasza Drewniaka. To okazja, by usłyszeć o kulisach powstawania spektakli, inspiracjach reżyserów i aktorów oraz uczestniczyć w rozmowie o tym, czym dziś jest teatr - i jakie stawia przed nami pytania.

30 lat później - teatr, który nadal przyciąga

Trzy dekady festiwalu to trzydzieści lat historii, setki spektakli i niezliczone spotkania z widownią. Jubileuszowa edycja przypomina, że teatr to nie tylko scena - to także dialog, wspólnota i emocje, które pozostają z nami długo po opadnięciu kurtyny. W tym roku Jaracz znowu zaprasza - pełen nadziei, że to właśnie Ty przyjdziesz i razem z nami przeżyjesz te wyjątkowe chwile.

https://teatr.olsztyn.pl/30-olsztynskie-spotkania-teatralne