Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Konik warmiński, kłobuk i baba pruska, to trzy propozycje zespołu ds. społeczno- kulturalnych i promocyjnych na maskotkę Olsztyna. Powołany do zrealizowania porozumienia o współpracy Miasta Olsztyna i Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego zespół, któremu szefuje Aneta Szpaderska, dyrektor biura komunikacji społecznej olsztyńskiego ratusza, spotkał się dziś (8.07) na pierwszym roboczym posiedzeniu.

- Zakres zainteresowań naszego zespołu jest przeogromny - mówi Aneta Szpaderska. - By to wszystko ogarnąć, podzieliliśmy się na mniejsze podzespoły, które zajmować się będą współpracą w zakresie promocji, sportu i komunikacji społecznej.

Faktycznie, opisanie wszystkich spraw, którymi zajmował się dzisiaj zespół, zajęłoby kilkunastostronicową broszurę. Dlatego ograniczymy się do spraw związanych z promocją miasta i uniwersytetu. Tymi sprawami zajmowali się m.in. prof. Piotr Obarek, dziekan wydziału sztuki UWM i Maciej Rytczak, dyrektor wydziału kultury, promocji i turystyki Urzędu Miasta w Olsztynie. To w tym zespole powstał pomysł stworzenia miejskiej maskotki.

- Jeszcze w tym roku chcielibyśmy poddać pod konsultacje społeczne kilka pomysłów na postać lub bohatera takiej maskotki - mówi Maciej Rytczak. - Na razie mamy trzy propozycje: konik warmiński, kłobuk (jest moim faworytem, chociażby ze względu na legendę, która za nim stoi) oraz baba pruska. Być może po konsultacjach lista ta wydłuży się. Prace nad przygotowaniem maskotki Olsztyna podzielono na trzy etapy: konsultacje społeczne, których wynikiem będzie wybór postaci lub bohatera maskotki, drugi etap to projektowanie, trzeci zaś to wdrożenie.

- Planujemy, żeby maskotkę Olsztyna wprowadzić wraz z rozpoczęciem sezonu turystycznego w 2011 roku - mówi dyrektor Rytczak.

Zespół z udziałem prof. Obarka i dyr. Rytczaka zajmował się też sprawą estetyzacji miasta.

- Chcemy wspólnie z uniwersytetem, w porozumieniu z Miejskim Zarządem Dróg i Mostów, z konserwatorami zabytków oraz ze Stowarzyszeniem „Starówka Razem”, opracować pakiet zasad, które sprawią, że na Starym Mieście będzie mniej reklam plandekowych - mówi Maciej Rytczak. - Wystandaryzowane zostaną też ogródki piwne i szyldy. Być może uda się przeforsować możliwość instalacji markizów.

Zespół chce też doprowadzić do odtworzenia odkrytych trzech dawnych studni miejskich: na Targu Rybnym, na ul. Lelewela i na ul. Podwale.

- W tej sprawie liczymy na pomoc wydziału sztuki i wydziału architektury krajobrazu UWM w zakresie konsultacji projektów odbudowy studni - mówi dyrektor Rytczak. - Jest realna szansa, że w przyszłym roku studnie te uda się zrekonstruować.

Zdaniem członków podzespołu ds. promocji, ważna jest też współpraca miasta i uniwersytetu w zakresie rewitalizacji i wykorzystania przestrzeni publicznych, jak również prowadzonych w mieście inwestycji.

- Chcemy wspólnie dbać o to, żeby podejmowane przez miasto inwestycje nie były przypadkowe, oderwane od siebie, tylko by miały wspólny mianownik - wyjaśnia Maciej Rytczak. - Naszą wspólną wolą jest, by naukowcy z UWM wypowiadali się na temat koncepcji urbanistycznych, architektonicznych, estetycznych, żebyśmy mogli zacząć powoli wdrażać akceptowaną przez obie strony porozumienia koncepcję miasta-ogrodu.

Kolejna sprawa, którą omówiono podczas dzisiejszego spotkania, to pomysł prof. Obarka, by powrócić do organizowania konkursów na plakat o Olsztynie. Jeszcze niedawno takie konkursy były organizowane co dwa lata.

- Byłyby to konkursy otwarte, ogólnopolskie, ale również z udziałem młodzieży z naszego Liceum Plastycznego i studentów wydziału sztuki UWM - wyjaśnia dyrektor Rytczak. - Wydaje mi się, że w ciągu kilku, kilkunastu lat, powstałaby z tego dość oryginalna dokumentacja zmian zachodzących w mieście.

- Jeżeli uda się te pomysły zrealizować w tym i w przyszłym roku, będzie to niewątpliwy sukces współpracy miasta i uniwersytetu - kończy Maciej Rytczak. - Zarówno pod kątem tego, że udało się znaleźć wspólne obszary działania, jak i pod tym względem, że współpraca nie pozostała tylko „na papierze”, ale była realna.