W najbliższą sobotę (1.03), o godzinie 17.55, Filharmonia Warmińsko-Mazurska zaprasza melomanów na kolejne spotkanie z The Metropolitan Opera HD Live. Nowojorska MET zaprezentuje operę Aleksandra Borodina „Kniaź Igor”. Przedstawienie jest koprodukcją MET z De Nederlandse Opera w Amsterdamie.
Sławne „Tańce połowieckie” czy też wielka aria Księcia Igora w niewoli u tychże Połowców („O, dajtie, dajtie mnie swobodu”) - to najbardziej znane fragmenty dzieła, którego libretto napisał sam kompozytor na podstawie rosyjskiego eposu „Słowo o pułku Igora”, opowiadającego dzieje wyprawy władcy grodu Putywl przeciw nękającym ludność koczowniczym plemionom Połowców. Temat ten wraz z zarysem akcji podpowiedział Borodinowi krytyk muzyczny Władymir Stasow. Praca nad kompozycją szła jednak powoli i z przerwami - i ostatecznie Borodin pozostawił operę w szkicach, umierając w roku 1887. Dzieła dokończyli przyjaciele - kompozytorzy Aleksander Głazunow i Mikołaj Rimski Korsakow.
Operę nawiązującą do dziejów dawnej Rusi i uznaną za jedną z „rosyjskich oper narodowych”, potraktował obecny inscenizator w MET, Dmitri Tcherniakov, jako „podróż psychologiczną” w głąb świadomości miotanego troskami i wątpliwościami, zniewolonego bohatera.
Libretto: kompozytor, wg pomysłu Władymira Stasowa, na podstawie eposu Słowo o pułku Igora. Prapremiera opery miała miejsce 4 listopada 1890 roku w Teatrze Maryjskim w Petersburgu.
W obsadzie przedstawienia: Książę Igor - Ildar Abdrazakov (bas), Jarosławna, jego żona - Oksana Dyka (sopran), Książę Halicki, brat Jarosławny - Mikhail Petrenko (bas), Władymir, syn Księcia Igora - Sergey Semishkur (tenor), Chan Konczak - Štefan Kocan (bas), Konczakówna, jego córka - Anita Rachvelishvili (mezzosopran).
Inscenizacja i reżyseria - Dmitri Tcherniakov, kostiumy - Elena Zaitseva, światła - Gleb Filshtinsky, choreografia - Itzik Galili, Orkiestrą i Chórem Metropolitan Opera dyryguje Pavel Smelkov.
******
Streszczenie: Akcja toczy się w XII wieku w Putywlu na Rusi oraz w obozie koczowniczych plemion Połowców.
PrologKsiążę Igor z synem Władymirem wybiera się na wojnę z Połowcami. Lecz gdy wychodzą z cerkwi, gdzie modlili się o zwycięstwo, następuje zaćmienie słońca. Zły znak! Igor jednak nie słucha rad, by odłożyć wyprawę. Gród Putywl, którym włada, i żonę Jarosławnę zostawia pod opieką brata Jarosławny, księcia Halickiego - po czym wojownicy ruszają.
Akt I Przed domem księcia Halickiego. Ledwie Igor ze swymi wojskami przekroczył bramy Putywla, książę Halicki - cynik i hulaka - obiecuje mieszkańcom grodu wspaniałe życie, jeśli tylko jego wybiorą na księcia, detronizując Igora.
W komnacie Jarosławny. Pełna złych przeczuć księżna wysłuchuje skarg dziewcząt na Halickiego, a potem szyderstw brata, kiedy bojarzy przynoszą druzgocącą wiadomość: wojska Igora rozbite, a on sam w niewoli u Połowców, którzy już się zbliżają do miasta.
Akt II Wieczór w obozie Połowców. Córka chana Konczaka zakochała się w synu Igora, z wzajemnością. Młodzi spotykają się ukradkiem, niepewni swojej przyszłości. Zasnąć nie może także książę Igor - lęka się o los pokonanych rodaków i tęskni za wolnością. Ale mieszka pośród Połowców chrześcijanin o imieniu Owłur, który gotów jest pomóc Igorowi w ucieczce. Igor rozważa taką ewentualność. Tymczasem sam chan Konczak przychodzi z propozycją pojednania, uwolnienia, a nawet wspólnego podboju całej Rusi, pod warunkiem, że Igor nigdy więcej nie podniesie broni na Połowców. Igor wzbrania się przed takim zobowiązaniem. Wieczór kończy się ucztą i malowniczymi tańcami.
Akt III Do obozu Konczaka dołączają zwycięskie wojska chana Gzaka, prowadząc ruskich jeńców i wioząc bogate łupy. Igor dowiaduje się, ku swej rozpaczy, że Putywl został zdobyty i spalony. Kiedy zwycięzcy oddają się biesiadowaniu, Owłur ponawia propozycję pomocy w ucieczce. Wszystko przygotowane, lecz komplikuje sprawę fakt, że córka Konczaka i syn Igora nie chcą się rozstać. Po nerwowych chwilach wzajemnego przekonywania się i ponaglania do ucieczki, ostatecznie ucieka sam Igor, zaś zakochani pozostają w obozie. Szczęśliwie dla nich i dla Igora chan Konczak, ujęty odwagą swego więźnia, zamiast go ścigać - wyprawia młodym wesele.
Akt IV Ponownie w Putywlu. Jarosławna, nieutulona w żalu za Igorem, dostrzega z dala zbliżających się jeźdźców; w jednym z nich rozpoznaje małżonka. Rozbrzmiewają dzwony Putywla, głosząc powrót prawowitego księcia wraz z nadzieją na lepsze czasy.
******
Prasa o spektaklu „Kniazia Igora” w Metropolitan Opera:Triumfalny powrót Księcia Igora. Wykonanie, które byłoby klejnotem każdego zespołu operowego w każdym „złotym wieku”.
„New York Observer”
MET przywróciła długo nieobecny cud na należne mu miejsce w repertuarze.
„New York Magazine”
Zjawiskowa inscenizacja Dmitriego Tcherniakowa, przejmująco ludzka i z głębokim wyczuciem teatru.
„New York Times”
Ogromnie utalentowany reżyser Tcherniakov sam tworzy swoje scenografie. Tutaj oprawa sceny jest wspaniała: ani abstrakcyjna, ani też nawiązująca do średniowiecza; wiedzie nas w uniwersalne sfery lęku, tęsknoty i rozpaczy.
„Bloomberg”
Na czele imponującej obsady, w której jest wielu śpiewaków rosyjskich, stoi sugestywny bas Ildar Abdrazakov w roli tytułowej. Jego Igor zdradza chwilami liryczne wyrafinowanie w stylu włoskim ... Oksana Dyka, debiutująca w MET jest klasycznym sopranem rosyjskim o głosie chłodnym, przenikliwie intensywnym, z błyskiem stali, odważnie atakującym wysokie nuty... Charyzmatyczny mezzosopran gruziński Anita Rachvelishvili wnosi do roli Konczakówny swój aksamitny, wielki głos i gorącą osobowość.
„New York Times”
******
Przedstawienie trwa około 4 godziny 15 minut (w tym 2 przerwy).
Bilety w cenie:
» sektor I 50 zł
» sektor II 35 zł
Z D J Ę C I A
F I L M Y
Filharmonia zaprasza na zakończenie majówki z „Jaskółką...
