Na zakończenie Mistrzowskich Recitali Fortepianowych, w czwartek (7.06) w sali koncertowej filharmonii wystąpi Elizaveta Ivanova. Artystka jest zdobywczynią Grand Prix 3. Niemieckiego Konkursu Pianistycznego Muzyki Polskiej im. Teodora Leszetyckiego (Hamburg 2017) oraz nagrody pozaregulaminowej Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej.
W programie recitalu w wykonaniu znakomitej rosyjskiej pianistki usłyszymy: Dymitra Szostakowicza - Preludia op. 34 (wybrane), Sergiusza Prokofiewa - Sonata d-moll op. 14 nr 2, oraz cztery Scherza Fryderyka Chopina: h-moll op. 20 nr 1, b-moll op. 31 nr 2, cis-moll op. 39 nr 3, E-dur op. 54 nr 4.
Elizaveta Ivanova urodziła się w Moskwie, w rodzinie z tradycjami muzycznymi. Naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 4 lat w Yakov Flier Music School w Moskwie. Swój pierwszy publiczny koncert zagrała mając 5 lat. W 2011 r. ukończyła Moskiewskie Konserwatorium im. Piotra Czajkowskiego (dyplom z wyróżnieniem), gdzie studiowała u prof. Sergeya Dorensky`ego i jego asystentów Pavla Nersessiana, Andreya Pisareva i Nikolaya Luganskyego. W 2012 roku przeniosła się do Hamburga, gdzie ukończyła studia magisterskie, a później podyplomowe.
Jej działalność koncertowa nabrała rozmachu w 2002 roku, gdy artystka została stypendystką Międzynarodowej Fundacji Charytatywnej Vladimira Spivakova. Od tego czasu Elizaveta występuje w całej Rosji oraz za granicą koncertując w Australii, Kanadzie, Niemczech, Francji, Indiach, Irlandii, Włoszech, Japonii, Polsce, Tajlandii, Hiszpanii, Szwecji, Wielkiej Brytanii i USA.
Elizaveta Ivanova jest laureatką oraz zwyciężczynią wielu międzynarodowych konkursów. Brała udział w kursach mistrzowskich z wieloma znanymi muzykami, takimi jak Fou Ts`ong, Dmirty Bashkirov, Sergey Babayan, Emmanuel Ax, Andrea Bonatta i inni. Od 2013 roku pracuje także, jako profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Muzycznym w Hamburgu. Artystka jest solistką Music House Saint Petersburg.
Elizaveta Ivanova odnosi także sukcesy jako klawesynistka i kameralistka. Jej repertuar sięga muzyki dawnej obejmując także kompozycje współczesne.
Prowadzenie recitalu - Jagienka Perlikiewicz-Kass.
******
Opis programu:Dymitr Szostakowicz - Preludia op. 34Spośród ogromu twórczości Szostakowicza utwory solowe na fortepian stanowią stosunkowo niewielki fragment działalności kompozytorskiej. Były to m.in. dwie sonaty fortepianowe, concertino a-moll na 2 fortepiany czy „Trzy Tańce Fantastyczne”. Wzorując się na J.S. Bachu napisał również cykl 24 preludiów i fug. (op. 87) a blisko 20 lat wcześniej (1932-1933) 24 preludia. Podobnie jak jego wielcy poprzednicy wykorzystał kompozytor wszystkie 24 tonacje wykorzystując następstwo wynikające z koła kwintowego.
Ten zbiór miniatur cechuje klarowna struktura formalna i charakterystyczne dla tego okresu twórczości Szostakowicza środki harmoniczne.
Autor napisał je z myślą o sobie, chcąc powrócić do koncertowania, którego zaniechał w roku 1930, po rozczarowaniu, jakiego doświadczył w związku ze swoją próbą startu w Konkursie Chopinowskim. Prawykonanie Preludiów miało miejsce w Moskwie, w 1933 roku. Pierwsze wydanie cyklu ukazało się w roku 1935.
Sonata fortepianowa nr 2 d-moll, op. 14 (1912) Sergiusza Prokofiewa została napisana w 1912 roku. Jej prawykonania dokonał kompozytor w Moskwie, 5 lutego 1914 roku. Kompozycja ma czteroczęściową budowę. Została napisana pod wpływem silnych emocji jakie towarzyszyły Prokofiewowi w związku z chorobą a później samobójczą śmiercią jego ucznia i przyjaciela Maximiliana Schmidthofa.
Części:
I. Allegro, ma non troppo - Più mosso - Tempo primo
II. Scherzo. Allegro marcato
III. Andante
IV. Vivace - Moderato - Vivace
Fryderyk Chopin - 4 Scherza
Forma scherza w twórczości F. Chopina nie jest bynajmniej formą żartobliwą, jak sugerowałaby nazwa. (z wł. scherzo - żart). Wprowadzone przez Beethovena do cyklu sonatowego zamiast menueta scherzo, szybko wybiło się na niezależność. Stało się to za sprawą Schuberta, a później Mendelsohna. Jednak to za sprawą Chopina stało się ono arcydziełem muzycznym, zyskując genialny, nasycony wirtuozerią i głębią emocjonalną kształt. Słynne cztery scherza naszego wielkiego rodaka stały się arcydziełami literatury fortepianowej.
Scherzo h-moll op. 20 - to pierwsze chopinowskie scherzo powstało w Wiedniu w roku 1830. Ostateczna wersja została ukończona w roku 1835. Dedykowane Thomasowi Albrechtowi posiada 20 numer opusowy. Scherzo h-moll słynie m.in. z cytatu zaczerpniętego z polskiej kolędy „Lulajże Jezuniu”.
Scherzo b-moll op. 31 - zostało napisane i wydane w roku 1937. Chopin zadedykował je dla Adéle de Fürstenstein. Kompozycja pełna jest nastrojowych kontrastów, które paradoksalnie doskonale się uzupełniają stanowiąc w sensie wyrazowym jedną, nierozerwalną całość. M.in. z tego powodu interpretacja scherza b-moll nastręcza wykonawcom sporo problemów.
Scherzo cis-moll op. 39 - trzecie ze scherz Chopina. Według wielu jest to jedna z najbardziej melancholijnych, elegijnych, wręcz przygnębiających kompozycji Chopina. Powstało na przełomie 1838 i 1839 roku na Majorce, gdzie F. Chopin próbował wzmocnić swoje podupadające zdrowie. Co ciekawe, w tym okresie autor stworzył też cykl preludiów z op. 28. Utwór wydano już w roku powstania. Opatrzone jest dedykacją dla Adolfa Gutmanna.
Scherzo E-dur op. 54 - to ostatnie z serii słynnych scherz Fryderyka Chopina. Powstawało na przełomie lat 1841-1842 w Nohant i w Paryżu. Wydane zostało w 1843 roku z dedykacją dla uczennicy Chopina Jeanne de Caraman. Kompozycja ta posiada niezwykle wyrafinowaną budowę. Dominujące w nim tempo presto poprzedzone jest zaskakująco prostym, nieszybkim motywem, przypominającym nieco kadencję. Autor wykorzystuje też powtórzenia (nawiązanie do formy ronda) oraz wariacyjne opracowania niektórych motywów.
******
Bilety w cenie 40 zł normalny i 30 zł ulgowy do nabycia w kasie wt. - pt. w godz.10-18 oraz poprzez stronę internetową filharmonii www.bilety.filharmonia.olsztyn.pl
Jak zmieniły się planetaria podczas wieku ich istnienia...
