Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

Kiedyś Grunwald, dziś... Kurzętnik. Z okazji 615. rocznicy Wielkiej Wojny z Zakonem Krzyżackim polsko-litewska współpraca znowu zakwitła, a wszystko to w duchu średniowiecznej przyjaźni i z… bochenkiem chleba w roli głównej. Ale nie byle jakiego chleba! To prawdziwa kulinarna machina czasu – wypiek rodem z XV wieku!

Za tym aromatycznym wehikułem stoją Konsul Honorowy Republiki Litewskiej Stefan Duk oraz właściciel Piekarni Tyrolskiej Jarosław Goszczycki. Dzięki ich inicjatywie, w piecach Piekarni Tyrolskiej zaiskrzyła historia. Chleb wypieczono z mąki przywiezionej prosto spod Kowna - prawdziwej litewskiej ziemi.

Receptura? Prosto z królewskich archiwów. Smaku temu chlebowi nie brakuje - to mieszanka żyta (czyli staropolskiej „rży”), jęczmienia i pszenicy, z dodatkiem soli, kminku, a czasem i szczypty szafranu dla lepszego nastroju i koloru. Waga? Około 450 gramów. Kształt? Oczywiście okrągły - żeby pasował na królewski stół i wiejską ławę jednocześnie.

Ale do rzeczy - po co ten cały zamęt z chlebem? Ano po to, by z honorem i smakiem uczcić historyczne wydarzenia i zacieśnić polsko-litewskie więzi, które - jak pokazuje historia - potrafią dać łupnia niejednemu Krzyżakowi. Chleb, a będzie to jednorazowy wypiek, pojawi się podczas wielkiej imprezy historycznej „Bitwa, której nie było 1410”, która odbędzie się w dniach 4–6 lipca 2025 roku w Kurzętniku. I to nie jest byle jarmark z pajdą i oscypkiem - to prawdziwa osada rycerska, inscenizacje, konie, miecze, ogień i dym!

Kulminacja? Nocna bitwa z rozmachem, czyli sobota, 5 lipca, godzina 22:00, pod wieżą widokową Kurzej Góry - największego ośrodka narciarskiego w północnej Polsce. To wydarzenie, które w zeszłym roku przyciągnęło ponad 1000 osób, teraz szykuje się na oblężenie przez tysiące widzów spragnionych emocji, historii i zapachu świeżo wypieczonego chleba.

Także - przybywajcie tłumnie! Po chleb, po widowisko, po wspólnotę. Bo choć Krzyżaków już nie ma, to ducha Grunwaldu i smak polsko-litewskiej przyjaźni wciąż można poczuć. I to dosłownie - na języku.

Niech żyje chleb! Niech żyje wspólna polsko-litewska historia!