Olsztyn24 - Gazeta On-Line
Portal Informacyjny Olsztyna i Powiatu Olsztyńskiego

„Mamy elementarz nowy, w nim jak ziarnek maku czarnych pełno znaków. Ten ma brzuszek, ten laseczkę, inny mały haczyk, trzeba szybko się dowiedzieć, co to wszystko znaczy” - śpiewały wczoraj (14.10) dzieci z pierwszej klasy Niepublicznej Szkoły Podstawowej w Lamkowie w programie artystycznym, który przedstawiły po uroczystym złożeniu ślubowania i przyjęciu pasowania na pierwszoklasistę.

Ceremonia pasowania odbywa się każdego roku dopiero w połowie października, ponieważ najpierw trzeba najmłodszych uczniów przygotować do tego ważnego wydarzenia. Dzieci poznają więc szkołę, dowiadują się, co to w ogóle oznacza, że zostały uczniami oraz jakie to pociąga za sobą obowiązki. Kiedy zakończy się ten wstępny proces edukacyjny, nadchodzi czas ważnej w życiu szkoły uroczystości.

W roku 2015 Ślubowanie Pierwszoklasistów połączono w Lamkowie z Dniem Edukacji Narodowej oraz Dniami Papieskimi. Proboszcz miejscowej parafii pw. Świętego Mikołaja, ks. dr Piotr Wiśniewski jest jednocześnie dyrektorem lamkowskiego gimnazjum, które właśnie tego roku rozpoczęło działalność dzięki życzliwości władz Barczewa. Tym chętniej udostępnił więc Wiśniewski gościnne progi swego kościoła, który - po zakończeniu uroczystej mszy świętej inaugurującej szkolne święto - zamienił się szkolną aulę. Ołtarz przysłonięto wielką tkaniną ozdobioną napisem: ŚLUBOWANIE, a na przed ołtarzowym podwyższeniu pojawił się szkolny sztandar, na który składali swoje ślubowanie uczniowie pierwszej klasy szkoły podstawowej oraz pierwszej klasy gimnazjum. Ci ostatni są przy tym pierwszym rocznikiem, który rozpoczął naukę w Niepublicznej Szkole Podstawowej w Lamkowie, zaraz po jej powstaniu siedem lat temu. Uroczystej mszy i ślubowaniu towarzyszył szkolny zespół wokalno-gitarowy.

Po ślubowaniu odbyło się jeszcze uroczyste „pasowanie na pierwszoklasistę”, podczas którego młody człowiek przyklękał na jedno kolano, a dyrektor jego szkoły dotykał jego ramienia ogromnym ołówkiem. To żartobliwe nawiązanie do dawnego rycerskiego ceremoniału ma jednak dla młodzieży duże znaczenie. - Jestem znowu pierwszakiem - śmieje się Paulina Romańska z pierwszej klasy gimnazjum i obiecuje, że będzie się uczyć „ze wszystkich sił”.

Monika Romanowska, mieszkanka miejscowości Kalis, położonej kilka kilometrów od Lamkowa, jest zadowolona z tego, że jej sześcioletnia córka trafiła właśnie do lamkowskiej szkoły: - Cieszę się, bo jest tu dobry poziom nauczania a nauczyciele są dobrymi pedagogami. Mam nadzieję, że córka będzie dalej biec do szkoły z taką samą ochotą, jak dzisiaj.

Romanowskiej wtóruje Marta Gatych z Krokowa, trzymająca za rękę malutkiego synka, przyszłego - jak zapewnia - ucznia szkoły w Lamkowie. - Jestem rada, że mój starszy syn, Mikołaj, trafił właśnie do tej szkoły. Nie zgadzam się z opinią, że „małe, wiejskie” oznacza „gorsze”. Miałam do wyboru inną, większą placówkę, ale dobre opinie, które usłyszałam o lamkowskiej placówce, przeważyły.

- Nasza szkoła, w której dzieci uczą się trzech języków, a jest przy tym usytuowana blisko domów swoich wychowanków, daje im prawdziwą szansę rozwoju - wyjaśnia wspomniany wyżej dyrektor gimnazjum, Piotr Wiśniewski.

Mała liczebność szkolnych klas stwarza możliwość dotarcia do każdego ucznia, a szkolna kadra ma naprawdę dobre kwalifikacje. Czterech nauczycieli legitymuje się tytułem doktorskim w swojej specjalności, a wychowania fizycznego uczy tutaj olimpijczyk z Atlanty, członek reprezentacji Polski w piłce siatkowej, Leszek Urbanowicz.

Dyrektorka szkoły podstawowej Monika Sylwestrzak opowiada o wzruszeniu, jakiego doznała oglądając występy najmłodszych uczniów swojej szkoły. - Byłam dumna z ich pasji i zaangażowania - mówi z uśmiechem.

Do Lamkowa nadeszły okolicznościowe pisma od burmistrza Barczewa oraz od pani poseł Urszuli Pasławskiej. Natomiast osobiście pojawił się na uroczystości przewodniczący komisji rewizyjnej Sejmiku Województwa Warmińsko - Mazurskiego Marcin Kulasek, który zapewnił o swoim poparciu dla małych, wiejskich szkół niepublicznych, „zlokalizowanych tam, gdzie samorząd nie jest w stanie ich utrzymać, a dzięki istnieniu których dzieci mają naprawdę blisko do szkoły”.